Conclusion : วัดผล

สวัสดีค่ะ ครั้งนี้ก็เป็นการอัพบล็อกครั้งสุดท้าย ขอบคุณที่ติดตามมาตลอดนะคะ (โค้งงาม ๆ ) ครั้งนี้ก็จะมาสรุปผลว่า ทำบล็อกนี้แล้วได้ตรงตามจุดประสงค์ที่วางไว้ครั้งแรกหรือเปล่า หลังจากเรียนวิชา Applied Japanese Linguisitic เกิดความเปลี่ยนแปลงอย่างไร ได้อะไรจากวิชานี้บ้าง

ก่อนอื่นมาดูส่วนของจุดประสงค์กันก่อนดีกว่า

วัตถุประสงค์	การประเมินผล	บรรลุวัตถุประสงค์ (%)
เพื่อพัฒนาภาษาญี่ปุ่นของตนเอง โดยย้อนกลับมาดูตนเองหลังจากทำ task ในห้องเรียน	Task ไหนที่ย้อนกลับไปดู ก็จะกลับไปดูดี ๆ มีการค้นหาข้อมูลเพิ่มเติม พอทำแล้วก็เข้ามาใจมากขึ้น บางอย่างที่ผิดก็เป็นくせ　ที่เราไม่รู้ตัว แต่พอรู้ว่าเราใช้ผิด เราก็จำไปใช้ใหม่ มีการระวังในการใช้ภาษาญี่ปุ่นมากขึ้น แต่บาง task ก็ยังไม่ได้กลับไปย้อนดูดี ๆ ยังไม่ได้อัพขึ้นบล็อก เช่น 作文 เรื่องผี	78%
เพี่อศึกษาหาความรู้เพิ่มเติมเพื่อเพิ่มพูนความรู้นอกเหนือจากในห้องเรียน	ในบล็อกนี้ เรารู้สึกว่าเราได้ศึกษาหาความรู้เพิ่มเติมเยอะมาก  บางอย่างที่เราผิดแล้วโดนแก้มา เราจะไปหาข้อมูลเพิ่มเติมมา “ตกลงแล้วมันใช้ยังไง แล้วมีตัวอย่างการใช้อะไรบ้าง” การจำตัวอย่างไปใช้เป็นวิธีที่ดีมาก ๆ เพราะจะทำให้เรารู้ว่า “จริง ๆ มันใช้กับตัวอย่างประมาณนี้นะ” หรือถ้ามีประโยคที่อยากเขียนคล้าย ๆ ตัวอย่างนี้ก็จะได้ใช้ตามนั้นไปเลย  เรื่องไวยากรณ์เสริมที่เรียนในห้องเรียน เราก็มีการค้นคว้ามากขึ้น เพราะอยากรู้ว่า นอกจากหลักการที่เรียนในห้องเรียนแล้ว มันยังมีอะไรอีกไหม อยากเห็นตัวอย่างเพิ่มเติม และบางเรื่องก็ไม่ได้เรียนลงลึกขนาดนั้น ก็เลยรู้สึกอยากรู้ลึกกว่านี้ อย่างเช่น วิธีการใช้ は VS. が , เรื่อง のだ　เป็นต้น อย่างไรก็ตาม บางอย่างที่เราได้ศึกษาหาข้อมูลไว้ คิดว่าเข้าใจดีแล้ว เราก็ยังมีใช้ผิดบ้าง อย่างเรื่อง はが ตรงจุดนี้ก็ยังรู้สึกว่า เรายังลืมข้อมูลที่เราค้นหา และเรายังไม่ค่อยระมัดระวังในการใช้เท่าไหร่ ยังต้องปรับปรุงตรงส่วนนี้	93%
เพื่อทบทวนความรู้เพื่อให้พร้อมที่จะใช้ภาษาในครั้งต่อไป	เราได้ทบทวนทั้ง task และเนื้อหาในห้องเรียน เราได้เขียนบล็อกที่เป็น task ทั้งหมด 3 task (task บอกทาง เขียนบล็อก 2 ครั้ง) และ Review เนื้อหาในห้องเรียน 5 อัน ในส่วนของ task เรารู้สึกว่าอันไหนที่เรากลับมาย้อนดู เอามาเขียนบล็อก เราก็จะลงลึกมาก ๆ แต่ task ไหนที่ไม่ได้ลงบล็อกก็มองผ่าน ๆ  คิดว่าต้องกลับมาทบทวนให้มากกว่านี้ ส่วน Review เนื้อหาในห้องเรียน เรารู้สึกว่าเราทำเยอะมาก มีการค้นคว้าข้อมูลด้วย ส่วนนี้จะเป็นส่วนที่ได้ทบทวนมาก ได้ทบทวนว่าจริง ๆ แล้วมันวิธีใช้อย่างที่เราเข้าใจหรือเปล่า และได้ทบทวนความรู้ใหม่ที่เข้ามา เพราะถ้านั่งอ่านเฉย ๆ ก็คงอ่านได้แค่รอบเดียว แต่ถ้าเขียนบล็อก ก็จะได้อ่านหลายครั้งและจำได้	80%
เพื่อให้เพื่อน ๆ ได้ความรู้เพิ่มเติม	ถ้าดูจำนวนคอมเมนต์ เราว่าเพื่อน ๆ อาจจะมาดูแค่บางคอนเท็นต์ เพราะบางคอนเท็นต์ เพื่อนมาคอมเม้นต์กันเยอะมาก ส่วนบางคอนเท็นต์น้อย แต่ตามที่ดูเนื้อหาคอมเมนต์ เพื่อน ๆ ก็บอกว่าสรุปได้ละเอียดมาก เข้าใจมากขึ้น ไม่รู้มาก่อนเลยว่าไวยากรณ์นี้มีวิธีใช้แบบนี้ด้วย	70% (ตามจำนวนและเนื้อหาที่คอมเมนต์)

ดูจากตารางข้างบนแล้ว บล็อกครั้งนี้ก็ประสบความสำเร็จพอสมควร แต่ก็มีส่วนที่มันพัฒนาไปกว่านี้ได้ เรายังต้องกลับไปทบทวน task และความรู้ในห้องเรียนอยู่ บางเรื่องทบทวนแล้วก็มีลืมบ้าง เพราะทุกอย่างเป็นสิ่งที่ต้องทวน ถ้าไม่ทวน สักวันก็ต้องลืม เป็นไปตามธรรมชาติของสมองคน

เรียนวิชา Applied Japanese Linguistic ได้อะไรบ้าง

·       ได้ทบทวนความสามารถของตนเอง

          แน่นอนว่าวิชานี้เน้นการ output มาก่อน input มันทำให้เราได้ใช้ความสามารถของตัวเองล้วน ๆ ในการทำ task พอได้ลองทำ เราก็รู้สึกว่าเรามี gap เราคิดว่าเราทำได้มากกว่านี้ แต่จริงๆ แล้วเราทำได้แค่นี้ พอเรารู้สึกแบบนั้นเราก็อยากรู้ว่า แล้วคำตอบที่เป็นอุดมคติเป็นอย่างไร อยากรู้ว่า ถ้าเป็นคนญี่ปุ่น เขาจะตอบว่าอย่างไร การทำ task ในห้องทำให้เรารู้ความสามารถของตัวเอง และทำให้เรากระหายที่จะมีความรู้มากขึ้น

·       ทบทวนสิ่งที่ผิดพลาด และได้ความรู้ใหม่

          พอได้ลองทำ task และได้ feedback แล้ว เราก็รู้ว่า จริงๆ แล้วเราผิดอะไรบ้าง ทำให้เรารู้ว่า จริงๆ แล้วมันใช้แบบนี้นะ ไม่ใช่แบบนี้ และการดูตัวอย่างคำตอบจากคนญี่ปุ่น มันทำให้เราได้เห็นคำตอบที่เป็นอุดมคติ เขาใช้คำศัพท์ ไวยากรณ์อะไรบ้าง เขามีจังหวะการเล่าเรื่องอย่างไร และการที่อาจารย์ให้คำตอบของคนญี่ปุ่นหลายคนมา มันทำให้เราเชื่อว่า ตัวอย่างต่อไปนี้เชื่อได้ได้ระดับหนึ่ง เพราะมีคนญี่ปุ่นเขียนแบบนี้จริง เรารู้สึกว่า มีนคงไม่มีวิชาไหนในประเทศไทยละที่อาจารย์เกณฑ์ให้คนญี่ปุ่นหลายคนมาลองเขียนเป็นตัวอย่างให้กับนักเรียนต่างชาติ ขอบคุณมากๆนะคะอาจารย์

          นอกจากนี้ การทำบล็อกทำให้เราได้ย้ำกับตัวเองหลายครั้งว่า เราผิดอะไร ถ้าไม่ทำบล็อก เราก็คงมองรอบเดียวผ่าน และการทำบล็อกในครั้งนี้ มันทำให้เราได้ลองศึกษาหาข้อมูลมากขึ้น แทนที่ความรู้จะจบแค่ในห้องเรียน แต่พอมาทำบล็อก เรารู้สึกว่า เห้ย มันน่าจะเขียนได้เยอะอีกสิ มันน่าจะมีวิธีการใช้ไวยากณ์นี้อีกสิ เรื่องที่เรางงมาทั้งชีวิตไม่น่าจะมีวิธีการใช้แค่นี้ 5555 ขอบคุณค่ะที่อาจารย์ให้ทำบล็อก

·       ได้มิตรภาพและความทรงจำที่ดี

            เรารู้สึกว่า คลาสนี้ อาจารย์ให้บรรยากาศเป็นกันเองมาก ๆ เราเป็นพี่ปี 5 ที่กลับมาเรียนเทอมปลายยังรู้สึกว่า เราคุยกับน้องๆ ได้นะ เราคุยกับอาจารย์ได้นะ มีเล่นเกมก่อนเริ่มเรียนทุกคาบ และแต่ละครั้งก็จะขำชื่อคนที่ล็อกอินเข้ามาทำควิส อาจารย์ก็น่ารักมากๆ สอนเข้าใจมากๆ ใจดี เนื้อหาแต่ละครั้งก็มีสรุปทุกครั้ง ทำให้เรารู้สึกว่า เออ วันนี้เรียนเรื่องนี้นะ จำได้ๆ task แต่ละอันที่อาจารย์ให้มาก็มีเหตุผลมาอาจารย์ให้มาทำไม การบ้านมันดูชิ้นใหญ่แต่ว่าอาจารย์ก็ไม่ได้ให้เยอะ และคนที่ได้จากการทำสิ่งนี้ก็เราเอง คาบสุดท้ายที่มีสอบและพรีเซ็นต์ เรารู้สึกว่าอาจารย์ออกแต่สิ่งสำคัญทั้งนั้น เรารู้สึกไม่ suffer กับข้อสอบที่อาจารย์ออกเลย และท้ายคาบมีพรีเซ็น ปกติเราจะตื่นเต้นมากๆ ไม่ชอบการพรีเซ็นต์ พูดหน้าห้องก็ชอบพูดติดขัด แต่ครั้งนี้ เราแทบไม่ได้เตรียมพูดอะไรมาเลย แทบไม่ได้ซ้อมหน้ากระจก พอตอนพูดจริง เรารู้สึกว่าเราไม่ได้ตื่นเต้นเท่าที่ผ่านมา ไม่รู้สึกเครียดตอนพูดเลย มันอาจจะเป็นเพราะเรารู้สึกดีกับคลาสนี้ และมีอาจารย์และเพื่อนๆ น้องๆ ที่น่ารักให้กำลังใจอยู่ 

ขอบคุณสำหรับวิชานี้นะคะ  จะจดจำไว้เป็นความทรงจำดี ๆตลอดไปค่ะ